While the tiny carbon lattice has been fabricated and tested in the lab, it's a very long way off practical use. در حالی که شبکه کربن ریز در آزمایشگاه ساخته شده و آزمایش شده است ، اما راه بسیار دور از استفاده عملی است. But this new approach could help us build stronger and lighter materials in the future - which is something that's of great interest to industries such as aerospace and aviation. اما این رویکرد جدید می تواند به ما در ساخت مواد قوی تر و سبک تر در آینده کمک کند - که موردی مورد علاقه صنایعی همچون هوافضا و هواپیمایی است.
What we're talking about here is something known as a nanolattices - porous structures like the one in the image above that's made up of three-dimensional carbon struts and braces. آنچه ما در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم ، چیزی است که به عنوان یک نانو لایه شناخته می شود - ساختارهای متخلخل مانند شکل موجود در تصویر فوق که از بندها و پرانتزهای کربنی سه بعدی تشکیل شده است. Due to their unique structure, they're incredibly strong and lightweight. به دلیل ساختار منحصر به فرد آنها ، فوق العاده قوی و سبک هستند.

Usually these nanolattices are based around a cylindrical framework (they're called beam-nanolattices). معمولاً این نانولته ها در حدود یک چهارچوب استوانه ای مستقر هستند (به آنها نانو لایه های پرتو می گویند). But the team has now created plate-nanolattices, structures based around tiny plates. اما این تیم اکنون نانولوله های بشقاب ، سازه هایی را که بر اساس صفحات ریز و باریک مستقر شده اند ، ایجاد کرده است.